Kategoria gatunkowa: Gryzoń
Nazwa łacińska: Rattus norvegicus
Rodzina: Myszowate
Opis:
Dorosłe osobniki osiągają na ogół długość 180-250mm. Długość ogona wynosi 160-210mm, i jest on nieco krótszy od ciała. Odchody mogą okazać się przydatne do identyfikacji gryzonia; w przypadku tego gatunku mają kształt pestki oliwki, są spiczasto zakończone, o długości około 20 mm. Górna część ciała jest brązowa, spodnia natomiast białożółta.
Zachowanie:
Szczur norweski rozmnaża się przez cały rok przy sprzyjających warunkach.
Region:
Szczury te pochodzą ze Środkowej i Wschodniej Azji, do Europy trafiły w XVI – XVII wieku, obecnie są rozpowszechnione w Polsce.
Środowisko
Często żyją na zewnątrz, na polach oraz ziemiach uprawnych. Wdzierają się także do budynków i budowli w poszukiwaniu pożywienia.
Ryzyka:
Przenoszą ponad 45 rodzajów chorób, zanieczyszczają wodę, żywność oraz środowisko naturalne. Powodują straty w zakresie plonów, magazynowanych produktów żywnościowych oraz zasobów należących do zakładów produkujących żywność.
Szczur norweski nieustannie żuje twarde, niejadalne materiały. W ten sposób ściera szybko rosnące siekacze. Jest gotów przeżuwać wszystko, co znajdzie się na jego drodze, powodując w ten sposób duże zniszczenia. Często także oddaje mocz i kał, zanieczyszczając otoczenie.
